bütünşeyler ayrı yazılır sevgilim
söyle onlara
gül satmasınlar yetiştirme yurtlarının önünde
ne olur bu durakta inmeyelim
durmayalım bu çiçeğin önünde
bu bulutun altında
biz seninle mutlu olamayacağız
bu aşkta sevmeyelim birbirimizi
II.
yaşlı bir terziye gittim bugün
diri kumaşlar çıkarmasını istedim
bileklerimi ölçtü
belimi boyumu ve aklımdakileri
bilsen ne uzun bir mezuraydı
yaşamak kadar uzun bir mevzudan yapılmıştı
III.
ben bu şiiri yazarken çok üşüdüm
bu yüzden üstümdeki uzun palto
ne zaman çocuklar öldürülmezse
o zaman sana da sarılırım anne
her şey o kadar ince ki
çiçeğin içinden matematiği
çocukların içinden yaşamakı alıyorlar
opera dinliyorum her cinayetten sonra
sokaklara çıkıyorum
kalabalıkların arasından değil
tam içinden geçiyorum insanların
IV.
babasının sırtındaki çuvala sığan muharrem
nasıl sığdırılabilirse bir şiire
ve kırılmalıdır dünyanın bütün camları
kırk günlük ayaz bebek üşüyerek öldüyse
bu durakta da inmeyelim sevgilim
durmayalım bu dünyanın önünde
V.
altı yaşındaydım
abimi bir aileye verdikleri gün
hiç büyümedi bahçedeki ağaç
odadaki rutubet
ranzamın soğukluğu
tanrının uzaklığı
öğretmenim yıllar sonra söyledi:
o gece seni toplamak dünyanın en uzun işlemiydi
VI.
renk renk kumaşlar çıkardı yaşlı terzi önüme
ne terzi ne ben ne de kumaşlar inanıyorduk ölüme
başladık güzel bir ülke dikmeye
ama ne olur yine de söyle onlara
otobüs durakları koymasınlar
yetiştirme yurtlarının önüne.
