Sen Türkiye bohemyasının ahmak çocuğu
Gençliğimizin günlerini kakışlarken zaman
Seni narin yerlerinden tutup kaldırıyorum
Siyah üzüm caddelere öptüğüm bileklerini bırakıyorum
En cesur soluğumu üflüyorum boynuna
Ayıpsamıyorlar!
Mavi bir köy kuralım derken
İçimizde bademler ıslanıyor
İkimiz birden bir yatağa bırakılıyoruz
Ateşimiz otuz dokuz buçuk kere küfür ediyor
Kolumuzda serum şişeleri de yok üstelik
Dilin dilimi örseliyor
Dilim dilini…
Ben inip kadınlığımı çitiliyorum bir nehrin kenarından
Sen yine hükümetlere sövüyorsun uzaktan
Geceleri arsız
Sabahları medeniyetin en efendi müdavimleri
Günümüz bitiyor!
Neye ihtiyacımız varsa yasaklıyorlar
Atlar süvarilerini devirip üstümüze koşuyor
Biz kaldırımlara uzanıp istiklal çağırıyoruz tenhalarda
Devrim yapsalar hani mutlu oluruz
Ben bir şarap şişesi çıkarıyorum sonra heybemden,
İki de kalem
Bir saman kâğıdımız eksik…
Parmak uçlarımızdan çekip kelimeleri
Bir şiir yazıyoruz
Islak caddelere hediye ettiğimiz şiirlerin en güzelini
Kendimizce cesur bile…
