ŞİİR

Hatice Vicdan   







Sona Kalan Kahraman


Bir lejyoner dilini bilmediği bir ülkede ölür.
Ki bilmeye gerek yoktur ülkeler sınırlar
Hep aynıdır toprak ölümdür tercüman.
İnsan vahşi bir hayvandan bile saldırgan bilinçaltında
Düşündükçe düşünde kendi ipini çeken.
Otopsi raporunda iki kelimedir,
Varlığında yok olan.
Beklenen bir peygamber de yoktur,
Göklerden ilahi bir metin.
Gözlerinin içindeki ışığın kör ettiği kaderin.

Anakaraya kar yağmaz bomba yağar
Ve tanrısal bir kahraman da yaratamaz kendinden insan
Beklenen yaslı bir yalnızlıktır.
Son kurşunu da isabet ettirdiğinde asker
Televizyonda izlenen savaşın ortasında kendini göremez.
Issızlığın ortasında pusuda bekleyen bir oyundur ölüm.

İsteklerin bitmez gettosunda
Her gün yeniden topluca duaya çıkılıyor
Bekliyor yeni bir kahraman Ah..ne olur artık el aman (!)
Kızgın hep devrimi satanlara,
Evrilemeyen üst akıl insan topluluğunda.
Bir şair yalnız ağlar gidenlere kalanlara.
Ufka karşı dağ başlarında anıtlar dikmeyiniz.
İniniz artık atınızdan, atınız susamış, atınız yorgun
Çeşme başında mola verin su götürecektir varılacak yola.



dizin    üst    geri    ileri  

 



 23 

 SÜJE  /  Hatice Vicdan  /  yirmi sekiz mart iki bin on yedi   / 21