ŞİİR

Furkan Doğan  







Nereye Gitsem Yurtsuz, Nerede Kalsam Evsiz


Öyle dımdızlak durma bak yağmur yağıyor
Zaten biz ne zaman ıslansak yağmur yağıyor
Bu bir tecrübedir,
İnsan ıslanınca yanında birini arıyor.
Ben suçumu arıyorken
Ele veriyorsun sen beni
Marjinal bir yara çıkıyor fotoğrafında
Gün ne zaman küsse güneşe
Bu fotoğraf aklıma geliyor.
Ben sevgilim demeyi kısık bir sesle öğrenmişim
Hempam ol kurtulayım bundan.
Kalabalıklara baktıkça sırtımda hançerler recmediliyor.
"İlk taşı günah işleyenler atıyor."
Bir kaide bozuluyor, bir yara daha açılıyor.
Bak gece oluyor, çöpçüler çıkıyor ortaya
Hurdalıkta bir kent eziliyor.
Bir iskemle düşüyor yere,
Bir son, daha yeni başlıyor.
Aklıma çocukluğum düşüyor urgan görünce
O ilmik o boyunda saklambaç oynayacak gibi durmuyor.
Kaçıyor, kovalıyor ve her zaman sobeliyor.
-Bu oyun bir türlü bozulmuyor.-
Nereye gitsem o diyar beni içine almıyor.



içindekiler    üst    geri    ileri   
 



 15