ŞİİR

Hüseyin Aslan  







BARIŞA GÜL


Ne zamandır
Göğün dirliğinden yana oldum
Rüzgarda yan yatmış
Bir göle yazdım kendimi
Su kuşları okusun diye

Bıçağın ağzında ayaz
Dünyanın bütün çiçekleri üşüyor
Sesimi tüketti dualar


Bir kadın
İyilik emziriyor çocuklara
Uzun uzun dinliyorum
Rüzgar alıp savuruyor beni
Tutunuyorum o çocukların kirpiklerine

Onca keder yaşıyorum
Kış ne ki
Bir gözüm
Savaş için ağlıyorsa
Barış için gülüyor
Bir gözüm


 



 51 

 

dizin    üst    geri    ileri