ŞİİR

Umut Korcan   







SPİNOZA ÜSTÜNE-2


Doğa, yarılır...

Kanıksanırken ne'liği duygunun
Praksistir aşk için eyleyenin varoluşunda yonttuğu mana.
Tanrı, bir gözlük camında çelimsizce belirir
Düşünce üşengeç doğar, insan tarihte kaybolurken…
Filozof kimsesizdir
Çekimsiz bir aşk gibi
Doğa ve insan tanrılaşırken
Tanrı, doğasal ve insansaldır artık
Tanrım, Bento'nun özgürleştirdiğidir
Ve metafizik bir eşikte belirir yeni bir düşün ontolojisi.

Doğa, sarsılır...

Bento tekrar tekrar dirilir
Kendi başına var olan sonsuz
Ruhun zayıflığından türeyen kibir
Ve savaşanla kaçan arasındaki birlik
Olacak olan, umut ve korkuyla ilgilenir
Keder ve sevinçte yaratılır
Duyguyu kurcalama, hükmedemezsin.

Doğa, üzülür...
Aklımdaki her sorun Etika'nın gözyaşlarıyla buluşur
Ey özgürlükteki tasarlanamaz sonsuzluk
Tutkunun köleleri zincirsiz
Aşkımın cevheri sonsuzdur

Ben aşkına hep "ilk nedenler’den mühürlenerek geldim
Ve izninle Yahudilikten kovulan yoksul bir azizin yoluna girdim.
Tarihim sensin…
Adını mı yazsam her şiirin altına?...

 

dizin    üst    geri    ileri  




  8  

 SÜJE  /  Umut Korcan  /  yirmi yedi temmuz iki bin on altı  / 17