ŞİİR

Payanda   






Kirin Bir Zamanlığı


Ölümü telaşlandıran bakışım
yetinemez oldu bir avuç toprakla.
Yaşamak, o büyük ahizeyi kaldırmak
Ve tanrının parmaklarını ısıran
Kanlı bir bebek gibi, acıyla; şeytana!
Büyük ilim, yankı bağçesi, yüce büyü!
Sen vermiştin soluğu bu genç adama
Sen demiştin şâirsin, inanma dünya
Varsın köpeklerle sarılıp uyu
Varsın çiçekleri sula
Varsın en güzeli bu! Kimse anlamasa da.
Erinti kuşlarıyla bir döğülmüş
Haritanın üstüne kan ve zaman
Sabahları ince kesilmiş şarabın yanında
Ne düşünürsün, yolda
Ve bilincin eski sanrılarla akışarak
Irmakları kıskandırıp özendiren yağmura
Sen! Büyük anlam üstüne kendinden
Vargeçen bir yokluk! Kara lamba!
Saçlarını yıkamış bir yıldız kadar
Mesafeli duruyorum dünyaya




dizin    üst    geri    ileri  

 



  7  

 SÜJE  /  Payanda  /  yirmi sekiz temmuz iki bin on beş     11