SERBEST YAZI

Melek Ekim Yıldız   







KEVN VE FESAD


Olmayış ezeli,

Oluş ebedidir.

Fesad bu noktada başlar…


KEVN

Olmayış da oluş gibi süreklilik içeriyordu. Kendi içreydi akışı. Boşluk, hiçlik değildir diye avutuyordu yokluğu. Boşluk, hiçliğe yeğdir diyor ve zamanın yokluğu hatırlayacağı anı bekliyordu. Bir an. Bir an, öyle bir an ki onu oluş’a ayna kılacak, kendini kendinden dışa sürükleyen akışı başlatacaktı. Geçtiği tüm sessizlikleri geride bırakacaktı.

An. Nihayet. O an – “ an “ büyüklüğü içine alan küçücük bir kelime oysa – geldi. Kendinden geçmiş bir akıntı çarptı olmayış’a, önce içine aldı onu, sonra önüne kattı. Son bir kez, boşluk hiçliğe yeğdir diye iç geçirdi olmayış; ardından yokluğunu, seve seve, varlığa malzeme yaptı.

Başladı. Başladı ve hızla bitiş’e yol aldı…



FESAD

Başlayan her şey bitecek,

oluşmuş her şey oluş’undan bir şey kaybedecekti anbean.

Böyle kurulmuştu var oluşun düzeni.


Akış salt akan değil bozan da olacağını nice sonra fark etti. Geçmekle kalmıyor geçtiğini aşındırıyordu. Bildi, kabullendi. Bundan böyle, hiçbir şey belli bir şey olarak kalmayacaktı. Her şey oluşacak ve ardından bozulacaktı.

Sen gibi,

ben gibi,

Sen ve ben gibi…





dizin    üst    geri    ileri  

 



  6  

 SÜJE  /  Melek Ekim Yıldız  /  yirmi sekiz temmuz iki bin on beş     11