ŞİİR

Betül Aydın   







hangi ataya küfretsem erkili amin diyor


yüklenip yoksulluğun merhemini
aklın olmadığı ikindilere inmek...
küflü temennilerle yanından geçip
geçip varılmamış olanın küreğinden

ben uyu ben yusuf'un sesindeki kuyu
ben dişimle oydum cesedim ordusunu...
güneşi bahçemde kırdım
çekirdek acı,
on üç merdivenli yolun,
enseme açıldı tüm kapıları.
oradan istiniye'ye uzanan avlular

köklerimde zaman taşıdım da
akan suyu salamadım sakalımdan
ince kırıntısında kasımın
kaburga kemiğinizi incitmeyiniz
her adım beş para üç civar döner
döner içimde iskambil otlakları
ötede beride gezindi selam
değmedi altın nalıma istenilmeyen kelam

yar beni sabunlu suyla yundu
yar beni zırhıyla soydu
yar beni ak gözleriyle
heyelansız bir toprağa heyecanla soktu

şimdinin hangi köprü altında
alnımıza çamur çalınsa
seyir olup artıyor naranız.
naranız, yaranızda açan her güle,
minarede bağıran herkül'e.

 

dizin    üst    geri    ileri  


 



 14 

 SÜJE  /  Betül Aydın  /  yirmi sekiz temmuz iki bin on beş     11