İnsan hiçbir zaman tam olarak kendini bilemez, dedi.
Evet, biliyorum, diye karşılık verdim.
Çünkü kendisi ile kendisi arasında hep bir ayna vardır, diyerek aldı
sözü.
ve bir de gözleri, tamamlaması benden geldi.
Gözde her şey zahiri, diyen kimdi hiç hatırlamıyorum…
/ 2
Yaşarken Biz...
Bergson ‘devinim’ diyor,
Heidegger ‘ olagelme’,
Aruoba ‘yürüme’.
Sen ikimizi de iyi kılacak hesaplara dalmışken,
ben, ‘ katıksız kılma’ diyorum. Bizi.
Akıp gidiyoruz öylece…
/ 3
A'priori...
Daha önceden bulunmuş olan daima arkadadır,
ancak unutma gibi bir şeyin etkisi altındadır.
Lacan
vardı,
senden epeyce önce;
benden çok daha önce. o hep oradaydı.
sonrası, kimsenin hatası değildi...
/ 4
A’posteriori…
Yaşadık kör topal, el yordamıyla ilerledik çok önce açıldığını
düşündüğümüz yollarda; aslında her yürüyüşçünün kendi yolunu açtığını
aklımıza getirmedik.
Ardından öğrendik;
hiçbir şeyin bizden önce ve bizim için olmadığını.
