ŞİİR

Heybet Akdoğan  







MUTLAK DÖNÜŞE İNİLTİYİM

kasırgalara tutunuyorum
safir yankılarla
havayı kanattıkça çürüyor dudaklarım

sınırlarını kinle besliyor dünya
göğün tutsak sesinde
yağmur kuşlarının esareti
tutsaklık suçlu ve riyakâr niyetlerin eseri

yaşadığın yerin yerlisi olmak
tek başına bir yenilgidir
kalabalıkların içine sızanlar
bir canavara dönüşene dek
bir başına ölmenin failleridir

kaoslarla boğuşurken
sadece kendim için bir hiçim
meydan ateşinin çıplak alevinde
aşkın ve ölümün kucağında cehennem
ne yapabilirim yanmaktan başka
şu sonsuz sanılan rüya da bitecek bir gün

sesimin çığlığıyla yıkadığım
cinnet geçiren asrım
geceleri uçmasalar ölecek kelebekler gibiyim
tekrar aynı nefesi almamakta direnen
mutlak dönüşe iniltiyim
 

içindekiler    üst    geri    ileri   
 



 28