ON NEFESİM


1
su küsmüş kıyılara
bardakta dinleniyor iki yana sallanarak
gölgem odaların akşamı
çiçekler kendini bir şey sanıyor
huzur insanda...

2
kapılar bitmeyen süngü yalnızlığımın önünde
soğuk odalardan gidemiyorum
entrikalı kokular yanıyor sularda
sokaklar kızıla boyadı pencereleri
ellerim üstümde biriken ceset
taşıyamıyorum

3
göğsümde harlanıyor bitmeyen yangınlar
ışıkların dışındayım
kara kışa hapsolmuş sesim.
çok yoruldum bu hayattan

4
başka havalar getir bana
seni düşündükçe çoğalıyorum
sessizliğin damarlarında
yüreğim devrilebilir
yoksul kentlerin üzerine

5
dallar serinliyor kuşlarla
güneşe karışan sokak lambaları tedirgin
kalbim gün batımı
mıhını söktüm dilimin
bağışladım hayale susan kelimeleri

6
uyurken ölmek zor
uykunun çocukluğu bitmez içimde
analar ışıkla yıkanır
mutlu bir çocuğun gözlerinde
yıldızlar gecenin mektubu
yarına uzanıyorlar kimsesiz balkonlardan

7
ayrı evlerde dilimlenmiş ayrı gövdeler
ok gibi yükseliyor hasret
kafesler geçiyor yüzyılın içinden
hükmünü vermiş patikalar
yollar insanlara bağlı

8
kitlesel davetler acının rötuşu
klavye azaları iş başında
yalancı kalabalık
büyüdükçe küçülüyor alanda(gözümde)
çamur yapışıyor üstümüze en eski uygarlık
konumuz hayatin dağılan çağlarından ibaret

9
toprakta çürüyen renkler çıkacak
baharda doğacak kuşlarla
gittikçe katlanan düğüm başlıyor
kaskatı kesilmiş gözlerin derinliğinde
mantığına düşenlerin çığlığı duyulmuyor
sustukça konuşan gövdem
hangi ruhun filizi oluyor içimde

10
kuyuların sesi çalınmış sulardan
kimseyi köze atmadım
sönen ateşin kütlesiyim karanlıkta
her sabah yeniden doğarken ölüm
kalabalıktan uzaklaştıkça yalnızlık ne renk


içindekiler    üst    geri    ileri   

 26