işaret fişeği
uzak sokaklar
gitmelere koşmalara uzak
pencereden sarkıyor sesler
ne acı
her gövdede bir parça erir
uyansın kuyularda tarih
dokunsun tenine toprağın
ve kalbine insanın
ayın uykusundan geçti
bir sis bıraktı ardında
dağa yürüyen öfke
kara uzun giysileriyle
ölümün fiyakasına kanmadan
bulut değil yükseklerde
bir halkın umudu dalgalanıyor
işte göğün sevdiği işaret fişeği
dizin
üst
geri
ileri
|