ŞİİR

Korkut Kabapalamut   







ÖLÜM PROVALARI


Geri vermek bir sıkıntının buğusunu
Midye yataklarını hevesle tararken
Çocukluğumun üzerinde dikkatle yürüdüğü
Kayalardan örülmüş iskelede

Ben artık kendimin gölgesiyim
Oynatırım sıkıldıkça kuklalar gibi
Atlas yorganların altına büzülüp
Kalbimin ışıklarını söndürürüm

Belki küçük bir çerçevenin içindeyim
Sağımda solumda dörtnala atlar
Perdeleri çekilmiş bir odada
Keyfini sürerim karanlığın

Denizde soğumuş bir damla gibi
Tüm evren sığar bir anlık düşünceme
Parmaklarımla bir yengecin bacakları
Neşeyle dolanırlar birbirlerine

Gecede kar fırtınası cevapsız sorular
Dondurur kalan yapraklarını ağaçların
Uzak dağlardan yağmurun sesi
Resimdeki figürleri avutur

Ne zaman bağlansam yeniden bir çocuğa
Can veririm soluk soluğa gözlerinde


dizin    üst    geri    ileri  

 



  2  

 SÜJE  /  Korkut Kabapalamut   /  yirmi altı ocak iki bin on beş     8