AKŞAMLIĞINI YAŞAYAMAZ HİÇBİR GÜN


uzayan bıçak gibi yol, saplanır
mevsimlerin geri giden ayaklarına
rüzgârların kanadında at koştururken o deli hasret

ebe olmadan güneş doğurur dağlar, emzirip büyütür,
kocayınca geceye defneder yavrusunu

akşamlığını yaşayamaz hiçbir gün!

yorgun girer gecenin koynuna, düşler savaş alanıdır
eski aşklarla yeni ayrılıkların

sabahı yoktur pandemi göçlerinin
“bize de uğrarsa” diye korkar soluksuz sokaklar

sonra soğur birden mayalı kelimeler
firar eder şiirlerden zamansız doğmuş her insan

yüzümü sıvazlarım, maskeler batar ellerime
eldivenime konmuş uğur böceğinden utanırım

neresinden tutsam kuşları orasından kanatlanır!



dizin    üst    geri    ileri 

 

 49