Bozuk kaç nefesim vardı elimde
Yırtık günleri onaracak ışıklar sürüyordum duvarlara
Ellerim kara bir duvar saatine takılı kaldı
Aldığım bu zaman zembereği kırık bir faydı
Akılımın çınlayan uçlarını bir mum gibi üflüyordu teselli
Yeniden dedim! Bir kadehte bulunacak
Yeniden! Bir sır bir yeni karar bulunabilirdi
Yeniden boyanabilirdi siyah beyaz bir resim
Yıkık bir binadaki pervazlar yeni bir pencerede durabilirdi
Bakılabilirdi geceleyin perdesi aralanıp
Oradan düşler ve karanlık dolabilirdi
Gece gündüz de olabilirmiş gibi zannedilebilirdi
Bir kandırmacaydı suyun değdiği
Bıçağın kestiği
İlacın iyi ettiği
Oysa gün gün soluyorduk
Ve içimizde kurulmuş bir ezber yeşerip çürüyordu
