ŞİİR

Tamer Çetin  





 

KANAT VE KÖK


Bunca yıldan sonra
vuku bulan
karşılaşmanın
kaçınılmazlığında
sustun
ama gözlerinle
beklenen soruyu
sordun:

"Neden hep uzak durdun?"

Sen hiçbir dala
konmayacak kadar
özgür ruhluydun.

Ben kalbime
yuva yapanlarla
kök saldım
çınar oldum.

"Kök saldığın için
mutlu mu oldun?"

Kim oldu ki?
Kim olmadı ki?
Mutluluk kime bir ömür yar oldu ki?

Peki ya sen
hiç durmadan
kanat çırpmaktan
yorulmuyor musun?

Akşam alacasında
bir ağaca
sokulmuyor musun?



dizin    üst    geri    ileri  

 




 24 

 süje