bir döküntü şiir kazıyorum
bekletilmiş dilinden suyun
teninizi taşta arınırken buldum
kasımda günlerin sorusu feveran
nelerle dindirsem bir makam-
sızı söylüyor sonu gelmez peşrev
zaten artık her şeyi yanlış söylüyor
ağrılar yazgısı sesinizde geçilmeyen
ulandığı yerden uzuyor bir gölge
en olmayacak yerinizi susuyor sonra, sizi
...düşünüyorum da
insandan esirgeyecek ne vardı
yazmamışım ömrümce
tepeden tırnağa yerlisidir şiirin
yenik aşklardan kalan
içi deşildikçe sıragölleri surların
gözlerinizden mevsimlere
yığınla kasım karası bu sıryumağı
bu kış aniden bastırmış gibi tavrınız
karlarından mahcup kasketsiniz birazda whipcord
değil ama tüvit geçiyor olabilir aramızdan tramvay
kül rengi kediler ister de denebilir
leyl şehrin istilasıydınız
gölgesi kısacık ufacıklarla
bundandı kırılması taşların istiklal'de
öyle uluorta öyle şikayetsiz kusursuz
sizi tanımlamamdan mı mağdur
anlaşılır kılınması hüsran mabedinizin
-aslında öyle biri değilimdir, özür de dileyebilirim
kasımlar biraz da gözümüzü karartır ya
ondandır diyelim bu dil dökmeler
sahi fark etmediniz mi şu duvar niye çatlamış
ayna mıymış su muymuş
ne size yurt ne bana gövde
kökünden sökülmüş toprağı dağıtılmış
bildiniz mi o neyi anlatmış
