sesin imzası
eski bir alışkanlık mı ölüm
toprağın duası yitik zaman ergen su
acı ki masallarda söylendiği gibi değildir
yoksulluğunda lehçesi var elbet
şimdi kuşlar savaşıyor gökyüzünde
uçurtmalar bomba atıyor çocuklar
sürgün nehirler akıyor yalın ayak
vurulan resimlerin öyküsüdür
küllerle parlayan gece kanadında
bir anne
çocukları kadar cümle kurdu
düşlerinin üstünden uçan kuşun
ağzında uzun bir veda
son yağmur şarkısıydı
ışık aktı memesinden kırmızı
yıldızlarla bölüştü uzaklığı
elleri göğe değiyordu sanki
sonra sesiyle imza attı dağlara
ey dünya sustun bütün dillerde
yalnız ölüler konuşuyordu
dizin
üst
geri
ileri
|