iki nokta arasında katledilen yol: mesafe. çıldırmanın eşiğinde. tek vuruşluk bir nota. atonal kara kapkara bir nota. "akan zaman değil mesafelerdir," uçsuz bucaksız bi boşluk: zaman. zamanda ve bir zaman diliminde var olmak. var olmaya çalışmak. didinmek. uğraşmak. cebelleşmek.

kendinle ve kendi varoluşuna dair her şeyle savaşmak. ve uzun süren bir hesaplaşma. hayat. ve hep ortada ve hep içinden geçilmeyi bekleyen. paslı bir çağı önce kendine saplamanın ve o son kurşunu da kendine saklamanın matematiği erdemi etiği: hayat. kahrolsun!

belki de hiç olmayan o iki nokta ve o iki nokta arasında bir telaş. bir koşu. bir hayat gailesi : ömür.

bedenler arası bir yolculukta çatışmalı bir yolculukta. bir bedene hapsolmanın ve bir bedende var olmanın gerilimi.

sınırları kendinde başlayan ve biten egonun tüm karasularında sürekli bir ihlal: hiç çizilmeyen ve belki de hiç çizilmeyecek olan bir sınırı varmış gibi yaşamak. yaşatmak.

bir ülkeyi bir bayrağı ve tüm aidiyetleri sınırı ve sınırları içinde ve dışında yaşatmanın hezeyanı. çıldırmanın eşiğinde yaşamak ve yaşatmak. çıldırmanın eşiğinde can havliyle yaşamak…

bunca cereyan ve hezeyana cinnete rağmen yaşamak ve bir yandan da var olmanın etiğini oluşturmak…

bir zamanlar bir ülkede bir adam. devletin ve kurumlarının çıldırttığı bir adam. oğlu devletin polislerince katledilen bir adam. adı: muzaffer sarısülük . oğlunun mezarına bakar ve şu sözcükler dökülür dudaklarından: "baktıkça devleti ve dini bir harabeye çevirecek bir isyanı hatırlatır bana mezarın," oğlunun adı mı: ethem sarısülük. işçi sınıfındandır. kaynak işçisi ostim’den . hani o büyük kalkışmada bedenlerin iktidarla çarpıştığı o direnişte gezide ankara’da 14 haziran 2013 tarihinde polis tarafından katledilen devrimci… katilini biliyoruz…

öğretmendir bir zamanlar ve çatışma halindedir sınırlarla ve kendini sınırlayan her şeyle. zorlar sınırları ve ağır bedeller öder. nice sürgünler görmüştür sürgünlükler… hafızası: yaralıdır. dayandıkça dayanır yüklenir sınırlara ve geçer çıldırmanın eşiğinden. artık sokaktadır. biat ve itaat kültürünün uzağında iktidarların.

çorum ili sungurlu ilçesinde paranın ve mülkiyetin uzağında doğayla iç içe yaşar tam yirmi üç yıldır. vejetaryendir. saatleri ayarlama enstitüsünün de uzağında. iktidar ilişkilerinin tüketim çılgınlığının dışında. saatleri çöpe bir zamandır. biyolojik varlığıyla kendi ritmiyle bedenin tıkır tıkır işleyen bir zaman.

oğlu öldürülen bir babadır o. ağrıdan ve acıdan. yüzleşmek için acısıyla gider oğlunun mezarında yatar günlerce. ve acısı öfkeye dönüşür bir gün. işte o gün bir trafonun dibinde ateş yakar ve bir polikliniğin duvarına mülksüzlüğün diliyle yazar alın çatına devletin. mülkiyetin ve cinayetin: maddi tıp şeytandır!

biri dili mülk olarak görür ve iletişimin sürmesi için daha çok da tanrılarla kendi barışık algısında yaşattığı özgürleştirici bulduğu kendine nefes aldırdığını düşündüğü ve öyle inandığı yunan tanrıları ile iletişim kurmanın bir aracı da olabilen bir mülk. fakat tehlikeli bir mülk. çünkü sözcüklerden kavramlardan ve tüm bunların arasındaki tehlikeli ilişkilerden oluşan insanı çıldırmanın eşiğine götürüp çırılçıplak bırakan tehlikeli bir mülk.

işte o tehlikeli mülk ile ilişkileri bir dengede tutamamanın hızla bir eşiğe doğru savrulmanın gerilimi. kaygısı. çıkışsızlığı.

her ne kadar bir mülk olarak görse de hölderlin’in tam olarak içine dahil olamadığı dolaylarında gezindiği ve her daim kendini huzursuz hissettiği ve hiçbir zaman sahiplenemediği kendi bedenine ve özgürlüğüne de bir tehdit olan o tehlikeli mülk .

var olmanın etiğidir. hayatı karmaşık kılan tüm fazlalıklardan kurtulmak. etrafımızı saran kuşatan tüm nesnelerden arınmışlık. mülksüzleşme pratiği. bir bedende var olmanın sınırı ve imkanı. hiçbir şeyin ve her şeyin o bedende cisimleştiği. bir bedende var olmanın da fazlalık olduğu anlar. o anların gerilimi. sıkışmışlığı. felsefesi şiiri. çıldırmanın eşiği. gitmenin yok olmanın. gidememenin .nefessiz kalmanın. iki nefes arası can havliyle yaşamanın...

hayatınızı ömrünüzü sağlığınızı gasp eden iktidarlar akılla delilik arasında gelip gitmekten ve aklın sınırlarını ihlal etmekten ve öylece var olmaktan olabilmekten başka bir yol bırakmazlar size. gelir gider gider gelirsiniz bir sarkacın ucunda. bir an olur ki gidip gelemezsiniz. eşiğindesinizdir çıldırmanın. çocukluğunuzun geçtiği o sokaklar daralır. sokaklar parklar meydanlar daralır. nefes almanız da güçleşir giderek . göğüs kafesleriniz daralır. aklın sınırlarındaki ihlal ile yaşadığınız ülkenin sınırlarının da ihlalinin başladığı yerdesinizdir artık. ve gidersiniz. başka bir gökyüzünün altında nefes alabilmenin hayaliyle. yeni yüzler yeni sokaklara ve yepyeni meydanlara…

burası bizim yurdumuz değil ki, burası bizi öldürmek isteyenlerin yurdu! demişti yıllar önce tezer özlü yakın dostu leyla erbil’e . sanki o günlerden tüm tarihini reflekslerini kolektif bilinçaltını hissetmiş görmüş gibidir bu ülkenin.