ŞİİR

Korkut Kabapalamut   







YANIT


Geri döner tam menzile girmişken
Yalnızlığın korunaksız çiçeği
Ormanın belleğinde kendini inceler
Anlam veremez büründüğü renge

Kuş sesleriyle dalgalanır göl
Ayaklar suyun tavanını neşeyle kat eder
Dağların inanılmaz suskunluğudur
Bulutların bilgeliğini besleyen

Şekillerle kirlenir her şey
İnsan ellerinin izinsiz değdiği
Kirpiler gözlerini iyice kısar
Rüzgâr bile düğmelerini ilikler

Umurunda değildir hayvanların ölüm
Balığın damağına saplanan iğne
Canını acıtır güneşin
Bir geyik çığlığının yankısını yanıtlar




dizin
    üst    geri    ileri  

 



  2  

 SÜJE  /  Korkut Kabapalamut   /  yirmi sekiz mart iki bin on yedi   / 21