ŞİİR

Korkut Kabapalamut   







SON SÖZ



Biriktirdiğim damlalardan deniz yap
Yüzün bir mektuptur dokunmadığın insanlara
Kibrit alevinde içinden okursun titreyerek
Tek ayaküstünde, buz gibi bir havada

Bazen bir odada labirentler çizersin
Duvarda Nuh nebiden kalma tablolar
Banyodaki bozuk musluk sabaha dek uyutmaz
Ölü bir kuş, belirir belirir kaybolur uzaklarda

Ben artık tanıdığın o hayalet değilim
Biraz daha açılıyorum dayandığım yollarda
Kılıçbalığı gözyaşlarımızı ikiye bölüyor
Havai fişekler gibi patlıyor kalbim
Yanmış birkaç kemik, neden sonra dağılıyor sokağa

Söylenmemiş her söz, sabırla kazınmalı bir gün mezar taşına



dizin    üst    geri    ileri  

 



  3  

 SÜJE  /  Korkut Kabapalamut   /  yirmi beş mart iki bin on beş     9