bu telaş bu iyimserlikle
bir direnişi bütünleyen sesimin yankısı yok
hiç duyulmamış ezgilerle yarışıyor ayaklarım
ömrümün aksak gölgeleri tırmanıyor arşa
aklanmayı bekliyor tanrı’nın nefesiyle
her düşünce bir gölge her gölge en uzun gece
her düşünce çılgın bir kurtuluşa gebe, anlatmak istiyorum
yeniden merhaba öyleyse! bilinç süzelim eylemlerden
gereksiz yasakların sonu gelmeyecek
yanı başımızda acının olduğunu melekler fısıldamıştı doğarken
kükreyerek değiyor topuklarımıza terleyen öfke belki bu yüzden
yeniden göğsümdeki o isyan yeniden
uçuşan yalazlarını tutuyorum çarpıcı ayrımlarını aklımın
en derin çukurunda kentlerin ıslığı var gövdem saf boşlukta
sakladığım bir kıvılcımla çıktım korkunun çemberinden
yüzümde sessiz ve incedir düşsüzlüğün tedirginliği
yeryüzünün en eski öyküsü gibi okundukça daha gür
terk ettiğim nesnelerin ıssızlığı başlıyor böylece ellerimde
bağışlanmak! dedim, tanrı gülümsedi…
