okyanusa sığınmak misali derin sahte masal şaman dokun.
evreni sığdırmıştım bir mis kokusunda küvet
kendimi yıkmak mı dedi son benliğim,
kibri soyundu suyu giyindi tenim,
işgal edildiğim matlık içinde
kır
ölüme vergilen’dirildiğim bu beden dediğimizin
avuçları karanlıktı, döküldü yüzüme. yüzüm
dağıldı yüzüm çoğalttı, hücrelerime boşalan akıntı
birilahi tecavüzün ayin sonrası
öncesiiki hidrojen bir oksijen üçü de sapık
‘yakılacaklar’ markasıydıbir elekti ama düşün;
un ufağım, bembeyazım, düşmekteyim
her deliği başka burun ama değil adı burun
düştüm acı nerede
adı yol öyle ki yok yolculuk,yolcu kim
okyanusa sığınmak misali mevzu sizdiniz, sızmıştı
-nız iliğime istemedim deniz olmak, yok içime işerdiniz
düşündüm gök olayım, içinize çekerdiniz demedim söz olayım
ağzınıza bulaşayım çiğnerdinizatardınızalırdınız satardınız
zamana gömüğüz dedi kaçtığın yer adı insan
çat geldi o çıkageldi öptü birden boynum
olduboynum kıldan ince idi çürüdüilkadım doğdu
kelimeler düğümlendi bu ne dedim boğazım mı
oluyorsam sinek belki rengi biraz kara olsun
şüphe dedi konulacak en temiz yer boklarınız
hiç olmazsam bir sandalye olamaz mıyım n’olur
sanıyorum alınacak tek muhatap kıçlarınız
