kirpikler değdiğince gecesine bir âh’ın
o gözler ki bakışında sitem nakışlı mühür
bir nedamet sızısı
bir köz yanışı durur
bir yanım hüzün aklar öksesinde siyahın.
sırlanır suskunluğu araladıkça gece
düşer ay bıçak sırtı yalnızlıklara
âşıka bu menzilde
hatırlayışlar kalır.
güz düşmüş hayatın üşüyen tarafına
susuzluğum yağmursuzluktan değil
