GÖÇ


azığını alıp gidiyorlar işte
yapacak bir şey yok sevgilim
artık ucu delinmiştir umutların heybesi
bu dağ bu ova şimdi
başka yolculuğun ince bir kırılışıdır
ama gidiyorlar işte

şimdi kimlerden öğreneceğim
bir mızıkanın yere düşmüş sesini
titretiyor beni
seni içimde taşıdığım zaman
ve ağaçlara konan sessiz bir rüzgar gibi
sadece öyle biraz kibarlık dışı
aç, çıplak ve mezarsız

sonra bir anne doğuracak
ağlayışı kesilir gözlerini daha açmamış
bir çocuğun geleceğidir bu karanlık
hani bütünlüğün terk ettiği öz parçası
sadece öyle biraz kendinden korkarak

kaç asırdır birikintisi bir derin kuyunun
çığlığını duyuyorum bir yalnız şairin
dilim acıyor ey halkım (sevgilim)
acıyor belki susmaktandır

dizin    üst    geri    ileri