Mavi gökyüzüne bu kadar yakın olmak
Toprağa bunca uzak...
Bir gökdelenin yirmi üçüncü katı,
Ahşap çerçeveli camın hemen yanı.
Bir yuva olmaya hiç yakışmayan
Zorunlu bir esaretti onu paralayan.
Her görenin hayran olduğu
Nazikçe okşadığı bir kenar süsü...
- Bir kenar süsü müyüm ben
Toprağın mis kokusunu özleyen
Dağların yeşilini
Kardeşlerimi?
Biri beni aşağı atsa
Kırılsam umursamam,
Zarar gelmez bana topraktan.
Kimse duymadı onun çığlığını
Sadece küçük bir kız,
Hasta mısın? diye sordu,
Neden sarardın soldun?
Söyledim ya, diyordu, kendi kendine
Mırıldanarak baktı gökyüzüne.
Güneş hızla başka topraklara giderken,
Dağlar renk değiştiriyordu.
Morda karar kıldılar.
Mor...
Diye iç geçirdi
Benim rengim.
Ah! O gökdelenin yirmi üçüncü katı
Ahşap çerçeveli camın hemen yanı
Bir menekşenin mor intiharı!
