ŞİİR

Umut Korcan   







AŞK ÜSTÜNE KONUŞMA - 1


Sıkıldım artık hüzün, keder, öldüm bittim yazıları okumaktan
Aşkı ürkek, sinik, ağlak bir çukura gömen edebiyatın sevimsiz sırıtışı
Aklıma çöküyor...
Sevgilim, ben senin hercailiğinle, coşkunluğunla ilgiliyim her daim
Seni ayırdım, sevmeni ayırdım diğerlerinden
Akışkan ve delice gel her zaman ki gibi bana
Şakacılığın, gülümseyişinde gülizardır...
Yaratıcılığını doğayı eş kılarak büyüttün hep gözümde
Ben seni sevdiğimde çekingen bir şen çocuktun
Kalbinin hassasiyetlerini gördükçe insan yanım öğrendi hep
Derin bir kavrayışla var olduğun dünya
Her adımınla karşında küçüldü...
Biz seninle olmaz şeyler denedik hep
Huzursuzluğun o büyük kudretini deneyimle keşfettik
Doğadaki ve yoksuldaki acı bizi kavurdu evet
Aşk için saf tutmak gerekir
Yoksulun dünyası aşkın yurduydu oraya taşındık, onlara tutunduk
Hizmetlerine girdik
Aşkımızı armağan ettik onlara
Bu yolla onu mümkün kıldık

Yoksul denince yüz buruşturan elit bilmişlik
Yardım balolarından, projelerden, fitrelerden ve sürdürülebilirlikten
Psikolojiden, sosyolojiden söz eder durmadan
Biz ise, Midas'ın Kulaklarını çekerek son tahlilin baykuşuyla körebe oynadık...
Sevgilim işte bizi şenliğinde büyüten bu aşk
Kendinden söz etmeyi etik bulmadı hiç bir zaman
Erdem, yoksulun kurtuluşuyla ilgili bir felsefeyle ilgilidir her zaman
İster Mağripli, ister gözlük tamircisi, ister kodesin kamburu olsun
Adalet ve aşk üstüne düşünenler
Önce coğrafyanın sınırlarını fikren yok ettiler
Sonra hayatı ve tabiatı gasp eden sınıfların yok edilişini vaaz ettiler
Sevgilim aşk için bir mıntıka temizliği bu!
Zulüm hayatımızı alana dek
Meşkin özlemini taşıyacağız
Zalimle dövüşeceğiz
Zaafın zarflarını açarak ilerleyeceğiz
Yitirdiklerimizin acısı, hüznü, kederi yeter
Onları ne zaman birlikte düşünsek çaresizliğimiz göğsümüze kurşun gibi saplanır
Kitaplara, sokaklara vururuz kendimizi
Keyfin hoş mekânlarına uzak kalır ayaklarımız!

Yanlış anlamayın...
Bu şiir değil...
Durduğum yeri eşeleyen bir bildiridir
Mezhepsiz ve sınıfsızdır aşk
Hudutsuz ve gezgin
Geç kalmışlığın ve yetişememenin yarattığı huzursuzluktur
Onurla ve erdemle intihar edenler de
Onur ve erdem için isyan edenler de bu saftadırlar
Saftır berrak ve azgın bir nehir gibi
Bir yeraltı suyuna gönül vermiş yıldız gibi
Geç kalma ne olur
Devrim gibi
 

dizin    üst    geri    ileri  

 



 25 

 SÜJE  /  Umut Korcan  /  yirmi beş kasım iki bin on beş     13