ŞİİR

  Berivan Kaya   






Çağıltı…


I

Ay sonunda kaldı
bulut altı
ışığını sönümleyerek...
İki kolu da göğü işaret etti
asarak Venüs'ün uzaklığına kendini

Ben o ara zifir geceyle aştım Bolu dağını, düşürerek göğünün
kartalına gözümü


Süzülüyordu
bir maviye belenmiş. kanat altları güvercin cıvıltısı
Venüs peşim sıra, tam yüzüm hizası. şaştım!
Gün ağarıyordu
gözler geride, fabrika bacalarının anaforunda. telaşlı!

Ben o ara zifir geceyle aştım Venüs'ü
berraklığından öperek ölgün yüzünü


Otobüsler şenlikli gidiyordu
içerideki her bir bakış fırtınaya güneş toplayan avuç
vurdu gece yıldızlara
sağanağı yoldaş kucağında
az sonra
kan yansa, kırmızı eprise yarada!

Ben o ara zifir geceyle aştım sütün zehrini
söyle, hangi meydanında emzireceksin bizi?..


Havada Venüs’ün berraklığı,
yere çağıldamış Kartal. sesi güvercin fısıltısı…
Çocuk gülüşlü işçi bulvarlarının
başlayacak birazdan barışa şarkıları,
ölüme sanduka çakışları
Yeryüzü hayata açılırken
bildik biz
yenik değil bu uçurtma kalabalığı
Ay!
Ya sen neredesin!


II

Dönerken halaya yıldız tutmuş güvercinler
kortejlerden böğüren bu neyin gürültüsü!
Savrulan
kan
et
kalp
ve
göveren gövde
acının duyulmayışındaki erek
Yerler karanfil doluyken
hikâyeler yazılmaz ölümün türlüsüne
tren!.. hiç durmadı öğleye,
Sevgilim,
kesintisiz ölüme odur tek çare

Ben o ara zifir geceyle aştım korkuyu
bir baktım ki Ay ve Venüs gökyüzünde…
Sımsıkı...


Ondandır
tren hiç durmadı öğleye... Ankara kan denizi
ağlarken bile...

On Ekim güvercin cıvıltısı
On bir Ekim zaman sızı



                                - 10 Ekim 2015 Ankara katliamında ölen ve yaralanan tüm canlar için…  -


dizin    üst    geri    ileri  

 



 11 

 SÜJE  /  Berivan Kaya  /  yirmi beş kasım iki bin on beş     13