ŞİİR

Canan Yıldırım  







SADIK FIRTINA


açar güneşin ardından
kavruk bir fırtına
gülün savrulmasından sonra
toprak alır zerresini
ki ölmek
yeşilin gövdesine delirir gibiyse
alacaksız
ve arsız balta şefkatiyle
taşımak iki arpa nefretini cennete
haktır
o gebe tohumu genişletmek

şimdi örselenen yüzüme
bakmayı sürdürsün çürüten
dirimin gevrek sırıtışıyla
dudağımda yontusuz kuru bir yakut
kirinde yetişen çiçeklerle
küflü bayraklar yapraklanacak
siyah kelimeler kıvranacak sancıyla
ah vermeyi
ah almayı
gözlerin zindanında gerilen ipin talihiyle
soğuk düşme ziyanları geçiverecek
-o hep dipsiz düşme güdüsüyle
kanat çırpacak göğsü-
deniz gibi dolaşan
sükut mavi dalaşan
iki korkusuz köpek gibi
karışmadığı tuzunun tadına
iki sadık düşman
biçimsiz
ilelebet.


dizin    üst    geri    ileri  

 



  9  

 SÜJE  / Canan Yıldırım   / yirmi yedi kasım iki bin on dört     7