Böğürtlen telaşı üstünde
yeşeren gözyaşları
acı parıldatır! Saklı olanı
ve yüce seslerin tanrısı
sıkışık cebindeki ormanı çıkarır
bütün oyalanmalar dağılır, hayvan
uykularına. Denizin dili
sürçünce fırtına
kendi gemisiyle oynar yaradan
Avucunda bulut tutan çocuğun
kalbine uçurtma takılır
zaman yarım, ay gibidir
kısık ateşte harlanır
Bedenini giyip yeryüzünü gezen
rüzgâr, utancın gülünç rengiyle
plak değiştiren suyun
uysallığı cenaze marşı
Görürüm susturulmuş çalgılar
gece görkemiyle yeniden
da capo! İhsan
ihtiyaçla tamam zuhur
tadı yılan derisinden
kavuğun sancısı yol
yuvarlanarak içine kahır
İlaç ve matem
akıl ve kalben yaşadım
Gidiyorum, kabarık
ölüm beni çağırır!
