ŞİİR

Ferda Balkaya Çetin  







içimde bir kumru sesi


yağmurun yıkadığı toprağın
huzru gibi / ah
dilimin ucunda
bir gülmece tadı

bu ne büyük saadet
manasız düşüncelerden
alıkoyar beni

sabah serinliğinde düşüyor
saçlarıma güneş
anne şefkatiyle taçlanarak
içimde bir kumru sesi
çocuk sesime karışmış
uzakları yakın ediyor

acelesi yoktu sanki
zamanın

asırlık bir ağaca yaslanıyorum
gözlerimden silinip gidiyor
ümitsizlik

bedenim ipincecik

taşınırım aydınlık bulutlara
saçlarımda soluklanır rüzgâr
temaşaya durur gözlerimde temmuz

sen bana şiirler biriktir yine
ağaçların ıslığını getir sesinle
dilime düşmesin
sessizlik


dizin    üst    geri    ileri  

 



 18 

 SÜJE  /  Ferda Balkaya Çetin  /  yirmi yedi kasım iki bin on dört     7