Hayat gibi donuk
Ölüm kadar gösterişsiz
Günlerin yumağında kalakaldım
Karıştı aklım
Görünmez çarşılarda aynalardan ses yok
İki bulut arası sonsuzluk
Ben donakaldım
Zaman çıplaktı orda
Çocuklar tenha
Cebimde kuş sesleri
Hiç bilinmedi adım
Şimdi yalnızlığın içinde ben var mıyım?
Çocuk muyum yoksa büyük mü yoksa hiç mi yaşamadım?
