Yaşaşköl

(yaşama aşık ölüm)



ne kara ne ak
gri bir bulut sadece
usul usul tüketti kendini.


nehirlerini kaybettiğini sandı
küçük balık
buharlaşıyordu her şey suyun içinde.


sımsıkı yumdu gözlerini fetüs
görmek canını acıtıyordu.
kazıyordu sanki bir ustura
ana rahminden onu.


medeniyet denilen beşik
yuvarlak bir top içinde.
bulantı ve kusmuk izi sokaklar
yorgun ve yoksul genç kız yüzü


‘hayatın yavanlığında
bir parmak bal tadı.’


Yalnız, göç mevsiminde
tebessüm gerek
ağlamak değil,
bu son gidişe.


- 2003 -

dizin    üst    geri    ileri  

 27