ŞİİR

Levent Özbek  





 

topraksız kaldın yine


yazdığım ne varsa her harfi birer birer çıkarın
geride kalan boşlukları haneme yazın
adresim sorulmazsa bilin ki yalnızım

düşünürken tek başına kalmış bir heykel
bilin ki yüreğim onun için ağlar
safra kesemdeki tüm taşlar onu onarmak üzere

öyle keser ki bıçak boğazımı
kan bile damlamaz kurumuş bir toprağa bakarken
sonra, sonrası mı içimde bitmeyen hüzün

ben bir bedeviyim kendini bilmez
hangi yola çıksam fakirlik saplanır alnıma
gidemediğim yollar hep kapalı

mezar taşım bir güvercinin kanadında kalsın
gözleri merakla baksın düşerken cesedim
pazarlar kurulsun, insan pazarı, satmak için

bir yari olan geçerken uğrasın
bu hal neden diye sorsun bana
iyi yolculuklarla uğurlayayım hayata


 



 35 

 

dizin    üst    geri    ileri