|
çürüsün yumruklar
ellerimde kabzası kanla menevişli
zülfikâr ağızlı hançer
kesemediysem insanlar arasındaki uçurumu
proleter devrimler kazıyamadıysam alınlarına
padişah kundağında salınan patronların
gökdelen sahiplerinin ve daimi beton sevicilerin
ilikle göğüslerinde bana büyüyen hayat suyunu
kurusun alnımın ortasında tuz ve çöl
adı yumuşatılmış kölelikler içinde
yutkunuyorsa boğazında büyüyen düğümü
duruyorsa el pençe divan
alnı değiyorsa zalimin secdesine
insan: zulmün ham maddesi
rant talanlarıyla külçe külçe büyüyorken saltanatlar
keyif sürüyorken diktatör zihinler
alkışlarla götleri ve gönülleri okşanıyorken
inmiyorsa tepelerine
yapışmıyorsa yakalarına
çürüsün
göğe uzanan yumruklar
dökülsün
betonlara yedirdiğimiz ağaçlar gibi
|
