öpüldükçe yatışan
çıngar dolu ağzın içinde
sağa çekilmiş dil. ve kuduzluğu
ve leylak. ve cinnet koktuğu
kayda geçen gizil gri
ve köpüklü deniz kabukları
ve içi inci dolu şeylerin atlası
ve başkaları
ve onların hiçbir yere ulaşmayan
sabaha karşıları
ve aklın sendeleyen sakatları
ve bu’luğun keskin bıçakları
falan. sola çekilmiş sözün
gürzünü bileyliyor. anlam
ham demirden döküldükçe
küskünlüğümüz. halkalar halinde
şaşkına dönüyor. kahkaha
lirik lakin asitli sularda
duvara çarpıyor
zihnin zarif koridorlarında
atlara aşık kim varsa. vuruluyor
yeryüzüne. yaşamak saçılıyordu
:
elde edilmiş sular. kışkırtılmış
zakkumları kucakladı
ve koynu kaynar gövde
bir anda buharlaştı. herşey
bir şeye benzemek için
kendini boşluğa bıraktı
