|
|
|
|
yarım kaldınız
- diğer yarım değil -
dokay
o benim kağıt kumam
bir gün çadırıma gelip
makasımın arasına sıkıştı
yıllar geçti orada
dışarıda gün geçmedi
karanlık minderimize eriştiğinde
doğum şarkısı dinletti bana
"vadide yapraklar
karadan önceki gün"
belden aşağı uzayan örgüsünü
kanımla boyayacağı kesin...
gök kızarıp gün yeşillendiğinde
sarı odalara dolardık
etrafımızdaki bin yığın ölüm
elimizi belimize bağlayan düğüm olurdu.
dokay kendinde değildi
onu kendimde buldum
saçlarına kanım aktı ama
o hâlâ gün gibi aktı
dizin
üst
geri
ileri
|
8
|
|
SÜJE
/ Betül
Aydın
/ yirmi
iki temmuz iki bin on dört 5
|
|
|