ŞİİR

Erdoğan Vural  







TAŞIR GÖLGEMİ SIRTLARI


Peşim sıra gelir
taşır gölgemi sırtları
uzar gider otlak
söğütlere
el eden göle doğru.

Üzüldün mü
usumla uzandığım söğüt ağacım.
Ufacık yapraklarının
kıtır katıklığı
otlağın sofrasında
kuzularımın..

Ne çok ve birlikte
sevinmiş sevmiştik
yağmur yağınca arklara
su taşınca Hazar Gölünden
otlağa vurmuş
şıpırdayan balıkların
çayıra sinmiş kokusunu
ve gölgemi örterek
giysilerine.

Akşama doğru köyün yamacında
Hazar baba dağına karşı
zerzevat bahçesinde
domates patlıcan evleklerini
sulayan
ve ilkyazın serin nefesini
içine çekerek
'baba bu gün hava bulanıktır
yüreğim başı yanıktır'
türküsünü
gönül diliyle söyleyen.

Ya o dut ağacı dibinde
dut toplayan .. Ne sen sor onu
ne ben söyleyeyim.

Kuzularımla birlikte kendim...



dizin    üst    geri    ileri  

 



 27 

 SÜJE  /  Erdoğan Vural /  yirmi iki temmuz iki bin on dört     5