meğer oyuncakların izi kalmış dilimizde
amatör bir ruhla birleştirirken bedenimle bedenini
nihayetinde zaman geçer, çiçeklerimiz öpüşür
evimiz yabancı, tuğlalarımız düzenbaz bana
bari biz çırpınıyor gibi yapalım
seviştiğimizi hatırlarız! rosechina
üzerine biraz şeker koy, biraz fesleğen
kimsenin yüzdesi değiliz ki zaten,
planlamadık varlığımızı
bildiğin bana yeter, sen bana yetersin
içimizdeki sese tapalım! rosechina
fazla kurcalama aslımızı
utanmamız gerekirse çokça utanalım
büyüsü bozulmuş dünyanın içinde
bir kuşun sahipsizliği kadar çok ıslanmışken
sessizce geri dönelim dünyaya
severken güzelliğini,
tövbe ederken çirkinliğe
yavaş yavaş dolanıyorum bıçağına, rosechina
ya bir daha yetişemezsek diye birbirimize
istersen kes at beni!
