Onların Yokluğunda Var Olmak!  







ERGİN GÜNÇE


 [ 1938 - 1983 ]

Ergin Günçe 1938 yılında Giresun’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesi'nden sonra Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni bitirdi. Ekonomi ve planlama konularında Londra'da master, Paris'te doktora yaptı. Yurt dışında ekonomi ve pazarlama uzmanı olarak çalıştı. Bir süre Başbakanlık danışmanlığı yaptı, Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalıştı. 16 Ocak 1983’te Paris'ten dönüşü sırasında Esenboğa Havaalanı'nda meydana gelen uçak kazasında öldü.

Şiire lise yıllarında başladı. İkinci Yeni çizgisinde motifler taşıyan şiirlerinde kendine özgü bir renk ve imge dünyası yarattı. Şiirleri ve yazıları; Değişim, Dost, Papirüs, Yeni A gibi dergilerde yayımladı. 'Genç Ölmek' adlı kitabı 1966 yılında çıkan şairin tüm şiirleri ölümünden sonra 'Türkiye Kadar Bir Çiçek' (1986) adıyla yayımlandı. (*)

 

 ͠    ͠    ͠    ͠

 


KIRMIZI SAÇLI ÇOCUKLAR 

Aşı boyalı evlerine kasabanın 
Bir ay doğar al yanaklı 
Kurar kınalı ninem semaverini 
Al yanaklı aya karşı 
 
Ay. Denizde bir portakal 
 
Nar çiçekleriyle aydınlanan bir eylül 
Kasabanın kırmızı saçlı çocuklarından 
Bir ıslık göğe resimler çiziyor 
Kuşlar konuyor dudaklarıma 
 
Gök. Büyük bir soru işareti 
 
Nerdesin eski gelin böceği 
Bomboş duruyor çocukların 
Parmak uçlarındaki pembelik 
Kuşlar kalkıyor dudaklarından 
 
Karanlık. Sigara yüzüme yaklaşıyor 
 
Donuk sarı kum kıyılara 
Ölümü yazmışlar renkli çakıllarla 
Kasabanın kırmızı saçlı çocukları 
Uyanıp portakal uykularından 
 


 

 ͠    ͠    ͠    ͠




OLMAK YA DA VURMAK ÖLDÜRMEK


Bir suç oluyorum ben de külümü karıştırınca
Kimleri, kimleri, kimleri vursam
Önce kendimden mi başlasam şakalaşmaya
Önce kendimden mi başlasam

Ben istesem Horoz gibi öterim

Alıngan ve içli çocuk olduğum için
Rahatlarım Bankanın camını kırsam
Sularım sonra atımı bir derede
Ne zaman ne zaman kırlara kaçsam

Ben istesem Kilidimi kırarım

Kumral bir Yaz peşimdedir, dolaşırım ben
Altı yaşında tütüne gittim, oğlak güttüm, çırak
Neler de çıkıyor eşelenince
İnsan büyüyor adam vurarak

Ben istesem Pusu bile kurarım

Duygulu ve sivri bir öğrenci oldum
Ateş okudum kitap yakarak
Artı-değer kavramını ve günlerce Matematik
Bıçaklar edindim Bursa'ya giderek

Benim şimşir Kazıklarım vardır

Ne zaman seni vursalar öcünü komam
İpekli dokunur gibi işliyor zaman
Öfke çiçeğim, av borum, işlek çıngırak
Bütün gün kan içinde yoğruluyorum

Yorulmam dersem Yalan olacak

Bir suç oluyorum ben de külümü karıştırınca
Kimleri, kimleri, kimleri vursam
Önce senden mi başlasam şakalaşmaya
Önce senden mi başlasam
 



Kaynak : Ergin Günçe  "Türkiye Kadar Bir Çiçek" - Bütün Şiirleri -Can Yayınları

(*) Derleme bilgidir.


dizin    üst    geri    ileri  

 



 37 

 SÜJE  /  Ergin Günçe  /  yirmi şubat iki bin on dört     2