ve sonrası.insanın tarihle sanatla edebiyatla şiirle ve hayatla ve şiirin insanla çok çetrefil hikayesi.

ve tarih.yazılı yazısız.sınıflı sınıfsız ve akıldan ve kurgudan ve tahayyülden ibaret anlı.şanlı.kanlı.bir tevatür:uygarlık ve insan. kendi aklının kölesi .

kendi aklının kölesi oldukça hakikatin duvarlarına çarpan .

ve şiirden başka kaybedecek düşleri olmadığının farkında olmayan vebali kendinden o bahtsız yaratık:insan.içlerinde kara kara düşleri de olanlar.

birinin özgürlüğünün başka birinin tutsaklığı olduğu yerde anlamını yitiren sözcükler ve modern hapishane olarak dil ve onun içinden sayıklamalar : şiir.

devletti.partiydi .örgüttü.toplumdu.hepsi bir cinayetin anatomisi :uygarlık.

ve tüm tarih:bir örgütlü saldırganlık.

içimize gizli gizli nüfuz ederdi iktidarlar.o görünmeyen terziler ideologlar her anımız ve her halimizi bir forma sokmaya çalışıp düne bu güne ve geleceğe yırtılacağını bile bile görünmez bir üniforma dikerlerdi.kendilerince görünmez…

sadece insana mı .doğadaki tüm canlılara da.

tarihe sanata edebiyata dile şiire üniforma.

oysa o tehlike anında ilk yırtılacak olandı ..

toplumcuydu gerçekçiydi.toplum içindi sanat içindi realist sürrealist ve sonrası..

lirikti dizeydi.somuttu.görseldi.

ve konvansiyonel.yani hep bi biçim hikayesi..

teoriydi.biçimdi.anlamdı.derken ikibinlere gelindi..

ol hikaye sürer durur kapalı kapılar yuvarlak köşeli steril salonlarda.

oysa bir şey vardı .unutulan .hayat .sokak.şiir.

var mıydı.unutuldu.bir klasörde.tozlu bir raftı .kapalı bir zarftı.mazrufun terk kapalı bir zarf.sahte bir gülüş .tüm olan bitene görünmez çerçeveli gözlükler altından gayet pedagojik ve editoryal bir bakış.gürültülü bir camekandı.

işte tüm bu hengamenin arasında bir sükut suikastı ve bir susuş kumkumasıydı şiirin payına düşen.

kapalı kapılar yuvarlak köşeli steril salonlarda.şiiri ve hepimizi nefessiz bırakan.

işte orada o kapılar o yuvarlak köşeli steril salonlarda cilalanıp parlatılan ve doğadaki faşizminin kanlı şanlı tarihinin arasında sıkışıp kalan ve fakat sıkışıp kaldığının farkında olmayan kendi kanlı şanlı türünün tarihinden başka tarih tanımayan ve kendi türünün dışındakilere varoluş şansı vermeyen o kötürüm aklıyla ve tahakkümden ibaret uydurma uygarlığıyla durmadan ve durmadan camdan mezbahalar kuran çelik kafesler arasında evreni yaşanılmaz kılan bir canlı human human human humanistmus !

celladı sayfaların .celladı ağaçların. bitkilerin. kuşların. celladı kendi dışındaki her nesnenin her türün .ve en çok da kendi kendinin.

insan .o cilalı çağlardaki omurgasız sürüngen.

yalan . yalan. doğada senin tek egemen tek tür olduğun yalan.

merkezsiz bir dünyada kendini merkez sanıp oyalanman.

ve artık sonudur insan merkezli tarihin politikanın ve şiirin.

çünkü ikibinonüç hazirandı ve bir parkta gezinip uçuşuyordu sözcükler.

yeniden ve yeniden yazılmaya başlanmıştı tarih .

ve yeniden ve yeniden gezinmeye başlayınca harfler sesler ve görüntüler .

insandı. ağaçtı. kediydi. köpekti .kurtlar .kuşlar. kaplumbağlar ve karıncalar ve bu evrenin her varlık ve her canlının da evreni olduğu hatırlandı.ve daha da öteye geçilerek tekillikleri ve öznellikleriyle bir araya gelen milyonların kalkışmasıyla da deneyimlenmiş oldu.

gül dalındaki esinti.isyan. sokak lambasının titreyen ışığı : şiir

otoyoldan geçen kirpinin şerit ihlali : şiir

evet evet bir direniş hafızası olarak şiir..

evet evet şiir yanlış yola girmektir.yanlış yola girmeyen şiirin şiirliği tehlikededir..

şairini öldürmeyen bir şiir. şiir midir hala..

şair : şiir için fazladan bir sözcük.

bir kötürümler hapishanesi : dil.oradaki isyan : şiir..