ŞİİR

Metin Fındıkçı   







Marjinal

                 "Ne güzel duruşun var senin doğayı kımıldatmadan"

bu sabah sırtına aldın güneşi,
omzundan aşağı heybende
mısır ekmeği, beş on zeytin, elinde
kapının arkasında duran asa /

yokluğu bilen bir kadının onuruyla
bu vadinin zarif işlenmiş oyasında tırmandın,
bir kadının hamaratlığı gibidir burada her ağaç,
her taş, yerli yerindedir akan su;
çocukların ilk gülüşü gibidir /

“boş evin diz çökmüş sessizliğinden” geldin
geldiğin sessiz geçmiş sığırcık;
dikildiğin bu tepeden seslendin:
-bu ağaçlar katlanamaz talan edeceğiniz toprağa /

nasıl ağladığını karanfiller bilir İda’nın talanında
gelmezsin ali-cengiz oyununa,
isterlerse kefenlerini giyinip gelsinler
toplasınlar polisi-jandarmayı /

bir ikindi vakti çağrılıp gelmeyene:
-bakmayın öyle uzaktan yakından
“bu zulmün başından herkes
bir tel saç çeksin”
dişlerini sıkmaktan geri kalmasın.



içindekiler   
üst    geri    ileri   




  4