artık sâlâlar gün ayıkınca veriliyor
nehirde dağ köylerinin çamur rengi
seyir defterimde terli bir sayfa çevriliyor
düş taşıyor, tahta kaşıkla karıştırmalı
uyanmadan kadınlarım.
bu ayazda kedilere bir şey olmaz demiştin abi
onlar sokulurlar birbirine ısınmak için
ömrümün çağları gibi
her mevsimi yaşıyor yüreğim
Vivaldi tınıları çınlıyor yağmurun kulaklarında