| |
 |
 |
ramak kala
Başka bir yüze bürünmenin, loş
korunaklarda hazzı tetikleyen rehaveti,
ve resmi bir hayat sürmenin
tarafsız cesaretiyle yaşadım,
diyemez insan.
Buna inandım, ve karalanmış bir satırı
parmak uçlarımla okşadım. Orada,
kurulmuş fakat, işlemeye ramak kala,
durmuş, durdurulmuş bir tarih vardı.
Hatırlamak için,
içimdeki toplu mezarı, kazmaya başladım.
:
Toprak,
törpülenmiş tırnaklarımı bozuyor,
cesetlere yaklaştıkça, yaklaşmakta olan soru
beni ürkütüyor, bana üvey kardeşlerim
bir anıdan ötekine, aynı hınç
ve hırsla haykırıyor, ve hezimet
her yerimi sarıyordu.
Konuşmaksızın, onları
ve onların macerasını sızdıran çatlakları
sıvadım. Ben, veya biz olarak,
olanları yeniden hatırlayıp
parmak uçlarımı dağladım.
23122bin18İst.
|