anlamıyor musun
bu gidişler başka gecelere ait
tuhaf bir ışık bu yıldızlar
unutulmaya bırakılmış anılar gibi
bu sular ömür boyu akan sular
2
kesin bir kopuş mu bu yoksa
ağırlığı bizi ezip geçen ağıtlar
acelen ne nereye
tutsaksın işte
tutsak olmanın bilinciyle yaşıyor
ve yaşadıkça beyninde her an büyüyen ur
dayanılmaz acılarda hayvanlar getiriyor sana
tarihin derinliklerinden
3
kurtuluşun gecikebilir
belki de yok böyle bir şey
baksana atını alan gitmiş
geçip gitmiş kanlı duvarlarından cehennemin
sen hala biz hala umut bekleriz
kızıla çalan mavisinden gecenin
4
yıllar geçer ve unutulmaya bırakılmıştır
sonsuz tren yolculuklarında kalan anılar
bir zaman sonra ey zaman denilir
biz unuttuğumuz gramerimize mahkumuz
nereden gelirse gelsin gece rüzgarları
biz yine geçeriz çaresiz kendimizden
belki kendi yüksekliğine tutsak bir dağ oluruz
belki balıklarını dışlayan bir nehir
ama içimize işleyen bu zehir
kanımıza karışmıştır artık
gerisi koca bir hiçlik
yok günlerini anımsatan
soğuk ve dolgun gülüşler
ve bir hayal
çok eskiden
yalan bir tarihten
