|
YİTİK
En keskin bıçağıyım gecenin
Ve açıyor kanatlarını yorgun kartal
Uzağıyım adını bildiğiniz her şeyin
Meşk ediyorum gözyaşları içinde
Bu toprak bana ait değil diyorum
Dev çemberler çiziyor tepemde kuşlar
Çukurlar kazıyorum nedenini bilmeden
Kan sızıyor avuçlarımda çizgiler
Geri dönüyorum çok iri bir kırmızıdan
Bilmece yöneltiyorum çocuklara
Nöbetçi kuleleri yükseliyor dört yandan
Ağaçlar kurşuna diziliyor soğukta
Düş diyorum olup biten ne varsa
Yuvarlak masa şövalyeleri
Toplanmış bir ırmak kıyısında
Soyunup suya giriyor kahkahalarla
Yitip gidiyorum beyaz atların gözlerinde
dizin
üst
geri
ileri
|
