İT(İNSAN)NAME


ite dedim neden itlik edersin?
dedi insan kendisine haz etti.
ben kurt idim bilmez idim itliği,
tuttu beni kendisine benzetti.

heyulaydım ormanlarda gezerdim,
yükseklerden mavi göğü süzerdim,
ben kurt idim sürüleri bozardım,
insan beni üç paralık kaz etti.

it olsam da senin gibi değilim,
olmaz asla ihanete meyilim,
sana değil ben kendime kefilim,
koro idim iki telli saz etti.

insanoğlu sen ne biçim mahlûksun?
hayvan değil sen kendine mahfuzsun,
inandım ki maymunlardan dönmüşsün,
tasma vurdu ateş iken kül etti.

ittir diye horluyorsun sen beni,
o konuda vallah geçmem ben seni,
senin olsun istemem mertebeni,
özgür idim köpek yapıp kul etti.

neler çektim bu insanın elinden,
kurtulmadım ne yaptımsa dilinden,
ben bir itim gitmem onun yolundan,
eskilerde reşat idim pul etti.

ne diyeyim insanoğlu ben sana,
anlaşılmaz bir düşmansın sen sana,
bulaştırdın bu mikrobu sen bana,
yetti artık yaptıkların tak etti.

ormanlarda volta atar gezerdim,
ceylanları, geyikleri süzerdim,
zaman zaman kimisini üzerdim,
çift ayaklı mahlûk beni mahf etti.

nerde sürü görsem varır boğardım,
korku olur şu dağlara yağardım,
ben kurt iken efsaneler yazardım,
köle yapıp kendisine mal etti.

insanoğlu hele bak şu haline,
baykuş konmuş senin kafa keline,
şeytan girmiş billâh senin beynine,
mutlu idim hayatımı dar etti.

varıp beni ılık yalla tavlattı,
ulur iken köpek yaptı havlattı,
bazı bazı çaresizce ağlattı,
varlığımı çile etti, zar etti.

hasret kaldım karlı dağa, dumana,
aslım kurttu tutsak etti insana,
bekçi yaptı beni cahil çobana,
eşeklerle, koyunlara yâr etti.

itlik yoktu asla benim genimde,
ben vahşiydim parçalardım seni de,
itlik varsa bence senin kanında,
insan beni gerçeğime kör etti.

ben mi sana, sen mi bana dönüştün?
bir kurt iken gelip fakına düştüm,
senin için soyum ile dövüştüm,
her şeyi mi duman etti, toz etti.

köpeksem de inan savaş çıkarmam,
diz çökerek emperyale yalvarmam,
kelle kesip allah diye haykırmam,
âdemoğlu rezil etti, yoz etti.

ırak için, afgan için üzgünüm,
aylan (*) için insan sana kızgınım,
it olsam da emperyalden düzgünüm,
sosyalleştim insan benden söz etti.

bu destanın adı it(insan)name,
it mi insan, insan mı it bana ne?
öfkeliyim bu devrana, bu deme,
vaha idim kervan geçmez çöl etti.

özgür iken her bir yere koşardım,
kendim için kararımca yaşardım,
deniz idim okyanusa taşardım,
insan beni sası kokan göl etti.

bilmem insan bilmem bu hangi yüzün,
birbirini tutmaz çelişir sözün,
ne gecen bellidir, ne de gündüzün,
yiğit idim soysuzlara yol etti.

hey ERCANİ bu ne biçim adalet,
şu insanda neden yoktur merhamet,
dertlerimi şu âleme açık et,
yaktı beni insanoğlu kor etti.


______________________

 (*)  Aylan : Denizde boğularak ölen Suriye’li Kürt çocuk.



dizin    üst    geri    ileri  

 32