ŞİİR

Semih Özcan  







DEĞİRMEN

Bir mavi olarak çarpıyorsun gözlerime
Yeşilce dokunuyor sesin sesime
Aktıkça hücrelerime
Yüreğim dönüyor.

Sen
çorak tutkularımı aşındıran bir susun
Ben durmadan kendini öğüten bir değirmen..
kendinden çıkıp yola
yine kendine dönen.






 ͠    ͠    ͠    ͠


GÜNLERİN GÖTÜRDÜĞÜ

Yalnızlar da değil
Yalnızca yalnızlıklar oturuyor boş banklarda
Dökülen bütün yaprakların rengi sarı
Ağaçlar
tanıklıktan kaçarcasına sinmiş bir köşeye
Ağır ağır evine dönüyor
arnavut kaldırımları...

Artık bütün mevsimler sonbahar.





_______________

Fotoğraflar : Elif Efe



içindekiler    üst    geri    ileri   





 15