Açıldığımız ev rüzgârın, kim bilir sizinle hiç öykülemediğimiz
Biz burada son gülüşlerini çimen diplerine nakışlıyoruz
Ölüm çizgelerini not düşmüyoruz. Hele ki adsız…
Ama çekinmeyin
Eşiğe basın en hafif esintiden güç toplayan ip cambazları gibi
Yürüyün başlangıcına onun bulut doygunluktan inler inlemez
Yağmur asıl dinmediği toprağı nefeslendirir
Son isteklerdeki şarkılarımız henüz söylenmedi olaylardan biri…
Dur ihtarı vurduğunca, gecenin zifti genleşe genleşe sensiz
kaldığınca yol
Bankalar morglar tüm gün açık gökyüzü kapalı
Ve dal kopuktur sokağımızdan uzun zamandır, hüzün yok merhaba yok
Mesafeyle gidilen bu gündüzü tanıyorum maskesini iskeletine örtmüş
Hiç değilse heybemdeki bir kaç kitap için katlanıyorum ona sapa ışık
boyunca uğraksız
Ki bütün bilgiler geçer kalp kalır, sonra işte kimileri ölümün
içinden yokmuş gibi...
Ama siz kimsiniz ki...
Soluk kalplerin bir yıldızda kocaman attığı gece, olaylardan biri
Bu… Işıltır kanı…
Dur ihtarıyla hiç ölmemişler arkalarını yanıtsız bırakırlar
İnsan merkezliymiş ah dışarısı!
Öyleyse neden ölüyor hep insan, neden ölüyor hep insan!
Söyle bize Bin Yılın Eğilimi!
bir gün tam arzuyla doğacağım ben. mavinin bütün kulvarlarını kat
etmeye
ufkun sarkacından sıyrılıp göğe
Uyumak uyanmak arasında hep sabahı sevmek
Her yemek piştiğinde yenileniyor bizim de ev
Soğan yoğun bir koku, mutluluk yayıyor
Komünce yazılar yazmalıyım eve yaklaşanlar için!
Rüzgârlanan camlardan belirgin bu, diplerim uzuyor
Bal rengine boyuyor saçlarımı avluda bir adam
Vız vız sokak ihlaliyiz biz çıyanların tıkırtısını boğan mermerde
Yayılım kapı altından yoğun çimen, aşk ve ölüm yaşatıyor
olaylardan biri...
